ஆலிலைப் பனி போல நான் வாழ்ந்த வேலை
அள்ளிய கைகள் உங்கள் கை அல்லவா.   - கவிஞர்  கண்ணதாசன்.

அன்று ராபர்ட்டின் அணைப்பில் நீ எனக்கே உரியவன் என்ற ஆளுமை பட்டவர்த்தனமாக தெரிந்தது. 

எனக்குள் அது லேசான கர்வத்தை ஏற்படுத்தியது.  இவனுக்குள் என்னுடைய உடலும் மனமும் ஊடுருவி ஒரு பாதிப்பை ஏற்படுத்தி இருக்கிறது.  அது காதலாக மாறி இருக்கிறது. 

எஸ். ராபர்ட் என்னை காதலிக்கிறான்.  அதுவும் நான் அவனை விட்டு வேறு ஒருவருடனும் இருக்கக்கூடாது..  அவனுக்கே அவனுக்கு என்று நினைக்கும் அளவுக்கு வெறித்தனமாக காதலிக்கிறான்.

ஆனால்.. அந்தக் காதலை வெளிப்படையாக ஒத்துக்கொள்ள அவனுக்கு மனம் இல்லை.  இது உடல் சார்ந்த காமம் மட்டும் இல்லை.  உடல் சார்ந்த உறவு மட்டும் என்றால் அவனுக்கு ஏற்கெனவே பிரகாஷ் இருக்கிறானே.  பிரகாஷுடன் அவனுக்கு உடல் உறவு கூட இருந்து இருக்கிறதே? அப்படி இருக்க நான் ஒரு பொடியன்.  அதுவும் ஜூனியர்.
இந்த வருடம் முடிந்ததும் இருவரும் பிரிந்துதான் விடுவோம்.   அப்படி இருக்க என்னுடன் "ஜஸ்ட் லைக் தட்" பழக அவனான் முடியாதா என்ன?

இப்படி என் உடல் மீது வழக்கத்துக்கு மாறாக வீசும் பவுடர் வாசத்துக்கே சந்தேகப்பட வேண்டுமா என்ன?

இந்த எண்ணம் வந்ததும்..  எனக்குள்ளும் ஒரு பெருமித உணர்வு தலை தூக்கியது.

பாரவையிலேயே ஒரு ஆணவம்,கர்வம்,திமிர் என்று அலையும் ஒரு கம்பீரமான ஆண்மகனின் காதலுக்கு பாத்திரமாகும் எவருக்கும் இப்படி ஒரு பெருமிதம் தலை தூக்கும்..

ஆனால் அந்த பெருமிதத்தை நான் முழுக்க அனுபவிக்க முடியாதபடி ராபர்ட் தன் காமத்தால் என்னை ஆக்கிரமித்து எனக்குள் முரட்டுத்தனமாக ஊடுருவ  ஆரம்பித்தான்.

என் மீது கவிழ்ந்த நிலையில் என் உடலோடு அவன் உடலை அழுத்தி பரவி இருந்தவன்  அவனது முகத்தால் என் முகத்தில் அழுத்தி என் உதடுகளைப் பிளந்து ஊடுருவி என் நாக்கை கவ்வி .   அதே சமயம் என்னை எலும்புகள் நொறுங்கும் அளவுக்கு பிடியை இறுக்கி பொரட்டி எடுக்க ஆரம்பித்தான்.

"ஸ்ஸ்ஸ்ஸ்...  ராபர்ட்.. வலிக்குது.. மெதுவா ப்ளீஸ்..".  - என்று சன்னமாக நான் சிணுங்கியபோது.   ]

"ஓத்தா.. தினமும் இப்படித்தானே பிடிப்பேன்..  இன்னிக்கு என்னடீ புதுசா வலிக்குது.. ?" என்றான் அவன் அதை விடவும் சன்னமான குரலில்.

"ஆமா.  இன்னிக்கு ரொம்ப மொரட்டுதனம் காட்டுறீங்க.  வழக்கத்தை விட அதிகமா இருக்கு.  ப்ளீஸ்.. ராபர்ட்.  " என்றேன் நான்.

"ஓகே.. என்னவோ தெரியலே ரமணி..  இன்னிக்கு உன்னை அப்படியே எனக்குள்ளே கரைச்சுக்கணும்  போல இருக்குடா.  அப்படியே எனக்குள்ளேயே நீ போய்டணும்.  வெளியே யாருக்கும் உன்னைய கொடுக்க கூடாது.  யு ஆர் மைன்.  ஒன்லி மைன் .  அப்படீன்னு தோணுதுடா.  அதனாலே நீ பொறுத்துக்கிட்டு தான் ஆகணும்." என்றான் ராபர்ட்.  அப்போது அவனது குரல் சற்று இளகி இருந்தது.  முழு இருட்டில் அவனது முகம் தெரியவில்லை. 

எனக்கு என்ன சொல்வது என்று புரியவில்லை.  அப்படியே அவன் முதுகின் மீது கையை போட்டு நானும் அவன் அணைப்பில் அடங்கிப்போனேன்.

அதன் பிறகு..என் மீது அவனது இயக்கம் தொடர்ந்தது.  அவனது உதடுகள் வாயை விட்டு விலகி.. கொஞ்சம் கொஞ்சமாக கீழிறங்க ஆரம்பித்தன.

கழுத்தில் புடைத்திருந்த ஆடம் ஆப்பிளை உதட்டால் கவ்வி நாக்கால் வட்டம் இட்டான் ராபர்ட்.  சிலிர்த்துப்போனேன் நான்.

மெல்ல மெல்ல என்னை உருக வைக்க ஆரம்பித்தான் அந்த முரடன்.

இன்னும் கீழே இறங்கி.. என் மார்பில் வாய் வைத்து அவன் சுவைத்தபொழுது..  அவனது மூச்சு காற்று என் மார்பின் மேற்புறம் சூடாக பரவியபோது..

அனலிடைப்பட்ட மெழுகாக நான் உருகிக்கொண்டிருந்தேன்.

அதன் பிறகு என் மீது முழுதுமாக பரவி  என் ஆசன வாய் பிளந்து அவனது தடித்த செங்கோலை உள்ளே செருகி..

"வாடி. வா.. அப்படியே உனக்குள்ளேயே போய்  உன்னை எனக்குள்ளேயே இழுதுக்குறேன்..  அப்புறம் எவன் வருவான் பாக்கறேன்." என்று ராபர்ட் செக்ஸியான குரலில் முணுமுணுத்தபோது..

"எவ்வளவு அன்பு இருந்தால்.. காதல் இருந்தால்... இப்படிப்பட்ட எண்ணம் வரும் என்று தோன்றவே..

"எஸ். ராபர்ட்.  நான் உங்களுக்கு தான்.. முழுசா உங்களுக்கே தான் சொந்தம்.  அதுபோல உங்களையும் யாருக்கும் விட்டுக்கொடுக்க மாட்டேன்.  நீங்களும் எனக்கு மட்டும் தான் சொந்தம்.  " என்று அரற்ற ஆரம்பித்தவன்.. அப்படியே அவனுக்குள் கரைந்து போனேன்.

ஆனால்.. மறுநாள் விதி வேறு மாதிரி சிந்தித்து எங்களுக்குள் ஒரு பிளவை ஏற்படுத்த நினைத்திருப்பது அப்போது எங்களுக்கு எப்படி தெரியும்.?

(முரட்டுத்தனம் தொடரும்...)