முரட்டுச் சிங்கத்துடன் மூன்று வருடங்கள் - 19

19.  கண்ணில் வீரம் விளையாட - கனிந்த புன்னகை கதை சொல்ல

கன்னியர் நெஞ்சில் கணைகளை வீசும் காவியத் தலைவன் இவன்தானோ?

- கவிஞர் கண்ணதாசன்.

========================================
*ராபர்ட்டின் பார்வையின் அர்த்தம் என்ன?

அரை நொடிக்கும் குறைவான நேரமே அந்தப் பார்வை என் மீது படர்ந்தது. என்றாலும் அது என்னை என்னவோ செய்தது.

சாதரணமாக ராபர்ட் என் மீது அன்புப் பார்வையை வீசியதே இல்லை.

இதுவரை என்னை அவன் பார்க்கும் பார்வையில் அலட்சியம் இருந்திருக்கிறது.

ஆளுமை தெறித்திருக்கிறது. ஏன் ஒரு அக்கறை கூட தெரிந்திருக்கிறது.

ஆனால் இது புதுசு.  சத்தியமாக இது புதுசு.

ஏன் இப்படி?  -

சட்டென்று என்னை நானே சமாதனம் செய்து கொண்டேன்.

"ச்சே ..ச்சே. இது என்ன முட்டாள் தனமான நினைப்பு.  என்னை இங்கே அழைத்து

வந்தவனே ராபர்ட்.  பிரகாஷ் என்னை அனுபவிக்க கொடுத்தவனே அவன் தானே.  அப்படி இருக்க நானும்

பிரகாஷும் இப்படி படுக்கையில் ஒன்றாக இருப்பதை பற்றி அவன் தவறாக நினைக்கவா

போகிறான்?..  ஸோ.  வீணாக கண்டதையும் நினைத்து மனசை குழப்பிக் கொள்ளவேண்டாம்.

என்னதான் பிரகாஷ் என்னை சிலிர்க்க வைத்தாலும் எனக்கு ராபர்ட் ஸ்பெஷல் தான்.

 இதை அவனுக்கு புரியவைத்து விட்டால் போதும்" - என்று நான் நினைத்துக்

கொண்டிருந்த போது என் நினைப்பை அப்படியே பிரதிபலித்தான் பிரகாஷ்.


"என்னடா லவ்ஸ்ஸா" என்ற ராபர்ட்டின் கேள்விக்கு..

"ஏன் பண்ணக்கூடாதா?" என்று கேட்டான் பிரகாஷ்.

"பண்ணலாமே.  வாட் இஸ்  தேர் இன் இட்.?" என்றான் ராபர்ட்.

"ஏண்டா மச்சான்..  நீ தானே கூட்டிகிட்டு வந்தே.  உன் ஆளை நான் ஓக்க மட்டும்

செய்யலாம்.. ஆனால் லவ் பண்ணக்கூடாதா?" என்று கேட்டான் பிரகாஷ்.

"நான் என்ன சொல்லிட்டேன்னு நீ இப்படி எகிறுறேடா.  ஜஸ்ட் காஷுவலா தானே

கேட்டேன்." என்றான் ராபர்ட்.

"என்ன பிரகாஷ்..  அவர் என்ன தப்பா கேட்டாருன்னு... நீங்க இப்படி டென்ஷன்

ஆகுறீங்க ?" என்று நான் இடைமறித்தேன்

"உனக்கு தெரியாது ரமணி.  இவன் மனசை முழுக்க   படிச்சவன் நான்.  இவனோட ஒவ்வொரு

வார்த்தைக்கும்  ஒவ்வொரு மாடுலேஷனுக்கும் எனக்கு அர்த்தம்  தெரியும.  என்னை

விட இவனை முழுசா தெரிஞ்சவங்க யாருமே இருக்க முடியாது." என்றான் பிரகாஷ்.

"இஸ் இட்?  அப்போ ராபர்ட் நீங்க ரொம்ப லக்கி.  உங்களை சரியா புரிஞ்சுகிட்டு

இருக்கற ஒரு ப்ரெண்ட் உங்களுக்கு இருக்காரே" என்றேன் நான்.

ராபர்ட் பதில் ஏதும் பேசவில்லை

சிறிது நேரம் மௌனத்தில் நகர்ந்தது.  பிரகாஷே பேச்சை ஆரம்பித்தான்.


"மச்சான்.  மூட் அவுட்  ஆகாதேடா.   ரெண்டு பேருக்கும் இவன் இன்னிக்கு

 விருந்துடா.  இவனை முழுக்க என்ஜாய் பண்ணனும் என்று தானே நாம பிளான் பண்ணி

இப்படி இருக்கோம் . அதை முழுக்க செய்யணும்டா.  நீ இல்லாம நான் இவனை

கட்டிகிட்டு படுத்தா..  அது லவ் ஆகிடுமா.  முதல்லே எனக்கு இவன் மேல கோவம்

இருந்தது.  வெறி இருந்தது.  பட் இப்போ ராக்கிங் முடிஞ்சு போச்சு.  அதுக்கு

நெக்ஸ்ட் ஸ்டெப் ப்ரெண்ட்ஷிப் தானே.  அதுக்கு தாண்டா நான் இப்போ மூவ்

பண்ணிட்டு இருக்கேன்." என்று அவன் சொன்னதும்..


ராபர்ட்டின் முகத்தில் பளிச்சென்று ஒரு பிரகாசம்.

"எஸ். யூ ஆர் கரெக்ட் மச்சி.  ஐ ஆம் சாரிடா".- என்றவன்," வாங்கடா சாப்பிடலாம்"

என்று இயல்பு நிலைக்கு திரும்பி வந்தான்

எனக்கு அப்பாடா என்று இருந்தது.  பிரகாஷின் மீது மதிப்பு கூடியது.

நேரம் நகர்ந்து இரவைத்தொட்டது.

ஏற்கெனவே ஆடை இல்லாத நிலையில் இருந்த பிரகாஷும்...  வெளிய செல்வதற்காக அணிந்து

கொண்டிருந்த ஆடைகளை கலைந்த ராபர்ட்டும் காம வேகத்துடன் என்னை நெருங்கினர்.

அந்த இரவு எனக்கு தூக்கம் தொலைந்த இரவாகி விட்டிருந்தது.

கட்டிலின் ஓரத்தில் பிரகாஷ் படுத்திருக்க - நடுவில் இருந்த நான் அவனது பரந்த

மார்பின் மீது கை போட்டு.  என் ஒரு காலை அவன் தொடையின் மீது போட்டு தேய்த்துக்

கொண்டிருக்க..  என்னை அடுத்து இருந்த ராபர்ட்..  என் இன்னொரு காலை தனது காலின்

மீது அழுத்தி..  அவனது ஆணுறை மூடியிருந்த மன்மதக் கோலை எனது பின்புறம்

நுழைக்க...  முன்புறமிருந்த பிரகாஷ் ஒருக்களித்து முகம் சாய்த்து என் மார்பை

சுவைக்க...அதே நேரம் அவனது கை என் குறியைப் பற்றி வருட...

நான் முழுசாக என்னை இழந்துகொண்டிருந்தேன்.
*********************************
பயணிகள் கவனத்திற்கு.." - என்று ஆரம்பித்து ரயில் புறப்படப் போகும்

அறிவிப்பை ரேக்கார்டர்ட் வாய்ஸ் ஒலிபரப்பிக் கொண்டிருந்தது.

என்னை வழியனுப்ப ரயில் நிலையத்திற்கு ராபர்ட்டும், பிரகாஷும் வந்திருந்தனர்.

ஆரம்பத்தில் இதை நான் தடுக்கவே செய்தேன்,

"ஹேய்.. அதெல்லாம் ஒன்னும் வேணாம்.. நான் என்ன சின்ன பையனா.  நானே போய்க்குவேன்.  உங்களுக்கு எதுக்கு வீண் சிரமம்." என்றேன் நான்.

ஆனால் இருவரும் கேட்கவே இல்லை.

"நான் உன்னை கூட்டிக்கிட்டு வரதுக்கு முன்னாலேயே ரயில்வே ஸ்டேஷனுக்கு நானே
கொண்டுவிடுவேன்னு சொல்லித்தானே கூட்டிக்கிட்டு வந்தேன்.  அதனாலே வாய
மூடிட்டு இரு."  - இது ராபர்ட்.

பிரகாஷோ, " இதுலே என்ன சிரமம் ரமணி.  நொவ் வீ ஆர் பிரெண்ட்ஸ்.  அதனாலே
ஒண்ணா சேந்து கொஞ்ச நேரம் வெளியே வந்த மாதிரி இருக்குமே.  தவிர.. ஹாலிடே
தானே.  வெளியே வந்த மாதிரியும் இருக்கும்.  உன் கூட இன்னும் கொஞ்சம் டைம்
ஸ்பென்ட் பண்ணின மாதிரியும் இருக்கும்." என்றான்.

எனக்கும் அவனது அருகாமை பிடித்திருதது.  ஆகவே சம்மதித்தேன்.

ராபர்ட்டின் டூ வீலரில் அவனும் நானும்,  பிரகாஷ் அவனது வண்டியில் என்று பயணித்து ரயில் நிலையம் வந்து சேர்ந்தோம்.

வண்டி கிளம்பும்வரை இருவரும் இருந்தனர்  எனக்கு ஆர்.ஏ.சி.யில் தான் இடம்
கிடைத்திருந்தது.  இருக்கை உறுதி செய்யப்பட்டு விட்டது.  ஆனால் படுக்கை
வசதி இருந்தால் தான்  நிச்சயம்.   சைட் விண்டோ ஸீட் எனக்கும்
இன்னொருவருக்கும்.  அவர் இன்னும் வரவில்லை.

வண்டி கிளம்ப நேரம் இருந்ததால் கீழே நின்று மூவரும் பேசிக்கொண்டிருந்தோம்

"டேய். பொடியா.  செலவுக்கு  பணம் இருக்கா?" என்று கேட்டான் ராபர்ட்

"அதெல்லாம் இருக்கு ராபர்ட்.  அப்படி என்ன பெரிய செலவு ? நைட் ஒரு வேலை
சாப்பாடு.  காலையிலே ஒரு லைட் டிபன்.  அப்புறம் எட்டு  மணிக்குள்ளே
வீட்டுக்கு  போய்டுவேன். அதனாலே பெரிய செலவு ஒன்னும் இல்லே என்றேன் நான்.

"நீங்க ரெண்டு பெரும் பேசிட்டு இருங்க. நான் இப்போ வந்துடுறேன் " என்று சொல்லிவிட்டு அகன்றான் ராபர்ட்.

நானும் பிரகாஷும் மட்டும் இருந்தோம்.  சில நிமிடங்கள் மௌனத்தில் கரைந்தன

பிரகாஷே ஆரம்பித்தான்

"ஹேய். ரமணி.  நேத்து மிட்நைட் கேம் எப்படி இருந்துச்சு.?  பிடிச்சு
இருந்ததா?" என்று கண் சிமிட்டியபடி அவன் கேட்டதும் -  முதல் நாள்
நள்ளிரவில் நடந்த சம்பவம் நினைவுக்கு வர என் உடம்பெங்கும் மின்சாரம்
பாய்ந்த உணர்வு ஏற்பட்டது.

முதல் நாள் நள்ளிரவு ஒரு மணி இருக்கும்.

இருவருக்கும் நடுவில் படுத்திருந்தேன் நான்.  முதல் விளையாட்டு.. இருவரும்
என் உடல் மீது ஆடிக் களைத்த பிறகு சற்று ஓய்வைத் தழுவிய நேரம்.

என் மீதிருந்து ராபர்ட் விலகி மல்லாந்து படுத்து உறக்கத்தின் பிடியில் சிக்க ஆரம்பித்த சமயம் அது.

இடப்புறம் இருந்த பிரகாஷ் எழுந்து நடந்து குளியலறை சென்று திரும்பினான்.

நான் குப்புற படுத்து உறக்கத்துக்கும் விழிப்புக்கும் நடுவில் இருந்தேன்

என் கைகள் தலையணையை அனைத்து இருந்தன.  அந்த நிலையில் மேலெழும்பிய நிலையில் இருந்த என் கைகளை யாரோ வருடுவது போன்ற உணர்வு.  யாரோ என்ன யாரோ..  பிரகாஷே தான்.


அப்படியே என் அக்குளை தடவி என் இரு பக்கவாட்டையும் வருடி இடையை தடவி
அப்படியே நாடு முதுகில் கோடு கிழித்த மாதிரி ஊர்ந்து என் பின் புற மேட்டின்
மீது பரவி பிட்டத்தை அழுத்தி...


அப்படியே என் மீது முழுதாக படுத்தான் பிரகாஷ்.

படுத்தவன் படுத்த நிலையில் இருந்த என்னை அப்படியே மேலெழுப்பி தானும்
பின்புறம எழும்பி..  இப்போது என் பின்னே மண்டியிட்டு அவன் அமர்ந்திருக்க
அவன் முன்னே என் உடல் வளைந்திருக்க  கைகளை பின்னால் இருந்து என் இடை பற்றி முன்னே வளைத்து...ஒரு கரம் என் மார்பை வருட.. அடுத்த கரம் என் தொப்புளை
நிமிண்டி என் வயிற்றை பிசைய... உதடுகளோ என் பின் கழுத்தில் அழுந்த...


அந்த நிலையில் அவன் எனக்குள் தன்னை செலுத்தி இயங்கினான்.


அந்த நிகழ்வை அவன் நினைவு படுத்தியதும்..


என்ன சொல்வதென்று தெரியாமல் நான் தடுமாறினேன்.


"ம்ம்.  சொல்லுடா  உனக்கு அது பிடிச்சு இருந்ததா.  இன்னும் வேணும் போல இருக்கா?" என்று பிரகாஷ் கேட்கவும்

"வேண்டாம் பிரகாஷ்..  என்னை உசுப்பேத்தாதீங்க.  அப்புறம் பப்ளிக் பிளேஸ் லே கண்ட்ரோல் பண்ணிக்கறது கஷ்டம்." என்றேன் நான்.

சிரித்தான் பிரகாஷ்.


அதற்குள் திரும்பிவந்த ராபர்ட் அவனது சிரிப்புக்கான காரணத்தை கேட்க, பிரகாஷ் சொல்ல, அவனும் சேர்ந்து கொண்டான்.


வண்டி புறப்படுவதற்கான அறிவிப்பு வர..  நான் வண்டியில் ஏறத் தயாரானேன்.


என்னைக் கட்டிப்பிடித்து விடை தந்தான் பிரகாஷ்.  கரம் பற்றி புறங்கையில் முத்தமிட்டான் ராபர்ட்.


ஒருவழியாக வண்டியில் ஏறி வந்து இருக்கையில் அமர்ந்து கொண்டேன் நான்.


ரயில் நகர ஆரம்பித்தது.


இருவரும் கண்ணில் இருந்து மறைய ஆரம்பித்தனர்.


என்னை ஆசுவாசப் படுத்திக கொண்டு இருக்கையில் செட்டில் ஆனேன் நான்.


அப்போது," என்ன சார் பிரியாவிடை எல்லாம் முடிந்ததா?" என்று கேட்டுக்கொண்டே வந்து என் எதிர் இருக்கையில் அமர்ந்தான் கணேசன்


(முரட்டுத்தனம் தொடரும்..)

.