வாசலில் நின்று கொண்டிருந்த அந்த வாலிபனுக்கு சுமாராக ஒரு முப்பத்திரண்டு வயது இருக்கும். மாநிறம் தான். அதிக உயரம் என்று இல்லை. என்னை விட ஒரு அங்குலம் உயரமாக இருந்தான். அடர்த்தியான தலை முடி. வட்டமான முகம். அழகாக செதுக்கப்பட்ட மீசையோடு அழகாகவே இருந்தான்.
முழுக்கை வைத்த வெள்ளை பாலியஸ்டர் ஷர்ட் அணிந்து அதை நீல நிற ஜீன்ஸ் பாண்டுக்குள் இன்செர்ட் செய்து இருந்தான். அந்த வெள்ளை நிற பாலியஸ்டர் சட்டை அவன் உடம்பை ஒட்டி தழுவிக்கொண்டு இருந்தது. உள்ளே பனியன் எதுவும் போடாததால் அவனுடைய மார்பும் முலைக்காம்புகளும் துல்லியமாக தெரிந்தன. உடம்பு முழுக்க இளமை திமிறிக்கொண்டு இருந்தது. பார்வையில் கம்பீரம் தெரிந்தது.
நான் கதவைத்திறந்து அவனைப்பார்த்ததும் என் வீட்டு இலக்கத்தை சொல்லி என் அறைநண்பனின் பெயரையும் சொல்லி விசாரித்தான். சரியாக இருக்கவே, "ஐ அம் கதிர். குளிர் பதன பெட்டியை சர்வீஸ் செய்வதற்காக வந்து இருக்கிறேன்." என்று அடையாள அட்டையை காட்டி தன்னை அறிமுகம் செய்து கொண்டான்.
"உள்ளே வாங்க." என்று நான் அவனை அழைத்தேன். அவன் உள்ளே வந்ததும் கதவை தாழிட்டேன் நான்.
இடுப்பில் ஒரு துண்டுடன் நின்று கொண்டு இருந்த என்னை அவன் பார்வையால் விழுங்கியபடியே "பிரிட்ஜ் எங்கே இருக்கு?" என்று கேட்டான் அந்த கதிர்.
"பெட் ரூமுக்கு வாங்க. அங்கே தான் இருக்கு." என்று அவனை அழைத்து சென்றேன் நான்.
ஒரு முறை வீட்டுக்குள் பார்வையை சுழல விட்டவன் என் அறை நண்பனின் பெயரை சொல்லி அவர் இல்லையா என்று விசாரித்தான்.
"அவர் புதன் கிழமை தான் வருவாரு. நான் மட்டும் தனியாகத்தான் இருக்கேன்." என்றேன் நான். "தனியாக" என்ற வார்த்தைக்கு மட்டும் அழுத்தம் கொடுத்து சொன்னேன்.
இருவரும் படுக்கை அறையை அடைந்தோம். அவனுடைய கிட் பாக்-கை திறந்து சர்வீஸ் செய்ய தேவையான பொருட்களுடன் தன் பணியை தொடங்கினான் கதிர்.
இப்போது அவன் பின் புறம் நின்று கொண்டு இருந்தேன் நான். சட்டை முதுகோடு ஒட்டி இருந்ததால் அவனுடைய புஜங்கள் ஏறி இறங்கும் போது எனக்குள் அமிலம் சுரக்க ஆரம்பித்தது.
ஒரு ஆண்மகனின் தொடுகைக்காக, தழுவலுக்காக, அணைப்புக்காக தவித்துக்கொண்டு இருந்த என் உடம்பு,"இவன் எனக்கு வேண்டும்" என்று ரகளை பண்ண ஆரம்பித்தது.
(தொடரும்.._
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment