மீண்டும் மோகனுடன்.....1

அப்போது எனக்கு பள்ளியில் இறுதி தேர்வுகள் முடிந்து விடுமுறை ஆரம்பம்
ஆகிவிட்டு இருந்தது.
எல்லா மாணவர்களையும் போல விடுமுறை எனக்கு சந்தோசம் அளித்தாலும் கூடவே கொஞ்சம் வருத்தமும் இருந்தது.
பிறகு என்ன? வகுப்புகள் இருந்தாலாவது தினமும் இரவு மோகன் வீட்டுக்கு சென்று படிக்கும் சாக்கில் அவருடைய உடலின் தொடுகை, தழுவல், உறவு அனைத்தும் கிடைத்துக்கொண்டு இருந்தது.
ஒரு நாளா இரண்டு நாளா? கிட்டத்தட்ட இரண்டரை மாதங்கள் என்னை எப்படி எல்லாம் விதம் விதமாக அனுபவித்தான் அவன்.
இந்த உறவில் இவ்வளவு சுகம் இருக்கிறதா என்ன? அந்த ஆண் மகனின் உறவு எனக்கு அலுக்கவே இல்லை.
சில நாட்கள் இரவு முழுவதும்.... பல நாட்கள் ... ஒரு மணி நேரம்.. இன்னும் சில நாட்கள் அதற்கும் குறைவாகவே இருந்தாலும்... ஒவ்வொன்றும் மறக்கவே முடியாத இன்பம் தந்த நாட்கள்.
இப்போது அது முடியாதே?
எந்த காரணமும் இல்லாமல் எதிர் வீட்டுக்கு செல்ல வீட்டில் அனுமதிப்பார்களா?
இதுவே என் அலுப்புக்கு காரணம்.
படித்துக்கொண்டு இருந்த கதை புத்தகத்தை மூடி வைத்துவிட்டு லேசாக சோம்பல் முறித்தேன் நான்.
பொழுதே போகவில்லை.
என் வீட்டில் என் வயதினை ஒத்த பசங்க இருந்தாலும் எனக்கு அவர்களுடன் சென்று விளையாட நாட்டமே இருந்தது கிடையாது.
நேரம் கிடைத்தால் கேட்பேன். கதை புத்தகங்கள் படிப்பேன். பகல் பொழுது கூட எப்படியோ ஓடி விடும்.
இந்த மாலை நேரம் இருக்கிறதே. அதுவும் நான்கு மணி முதல் ஏழு மணி வரை -
அப்போது தான் மிகவும் போர் அடிக்கும். நேரம் நத்தை மாதிரி ஊர்வது போல தோன்றும்
அன்றும் அப்படித்தான் இருந்தது. ஆகவே காலாற வெளியில் நடந்து விட்டு வரலாம் என்று வாசலுக்கு வந்தபோது ..
எதிர் வீட்டு வாசலில் மோகன் நின்று கொண்டு இருந்தான். அவனை அப்போது அந்த நேரத்தில் நான் எதிர்பார்க்கவில்லை.
"என்ன மோகன்.. இன்னிக்கு சீக்கிரம் வந்துவிட்டீங்களா?" - என்றபடி அவனை நெருங்கினேன் நான்.
(இப்போதெல்லாம் மோகன் அண்ணா என்று அழைப்பதில்லை. அது அவனுக்கு பிடிக்காததால் "கால் மீ மோகன்." என்று அவனே சொல்லிவிட்டான்.)
"என்னடா. லீவ் விட்டாலும் விட்டாங்க. இந்த பக்கம் ஆளே வருவதில்லே." endraan mogan.
"முன்னாலேயாச்சும் பாடம் படிக்க வரமாதிரி வருவேன். இப்போ என்ன காரணம் சொல்லிக்கிட்டு வருவதாம்?" என்றேன் நான்.
"அப்படீன்னா? நான் வேண்டாமா?"- யாருக்கும் கேட்காத கிசுகிசுப்பான குரலில் கண்சிமிட்டியபடி மோகன் பேசினாலும் யாராவது கேட்டுவிடுவார்களோ என்கிற அச்சம் எனக்கு வந்தது. . "என்ன மோகன் இப்படி கேட்கிறீங்க? உங்களை வேண்டாம் என்று நான் சொல்ல முடியுமா? " என்றேன் நான். ஒரு நிமிடம் எதுவும் பேசாமல் நின்றவன் என்னையே குறுகுறுப்பாக பார்த்தான். அந்த பார்வை என்னை என்னவோ செய்தது. . "என்ன மோகன் .. இப்படி paarkkureenga?" - என் கேள்விக்கு ஒரு குறும்பு சிரிப்புடன் பதில் சொன்னான் அவன். "கொஞ்சம் வளர ஆரம்பிச்சு இருக்கே? உதட்டு மேல மெல்லிசா மீசை வருது போல இருக்கே. மேல மட்டும் தானா?" என்று சீண்டினான் அவன்.
"சீ.. போங்க மோகன். வர வர நீங்க அசிங்க அசிங்கமா பேசுறீங்க?" போலியாக கோபம் காட்டினாலும் எனக்கு அந்த சீண்டல் பிடித்து இருந்தது.
"சரி சரி.. அது இருக்கட்டும். எனக்கு ரெண்டு நாள் லீவ். நான் ஊருக்கு போக போறேன். நீயும் கூட வரியா?
திடுதிப்பென்று மோகன் கேட்டதும் எனக்கு என்ன சொல்வது என்று தெரியவில்லை.
"நானுமா? உங்க கூடவா? வேற யாராவது வராங்களா?" என்று கண்கள் அகல கேட்டேன் நான்.
"அப்பா கிட்டே பெர்மிஷன் கேட்கணுமே" - என்றேன் நான்.
"உனக்கு வர விருப்பமா? அதை மட்டும் சொல்லு. உங்க அப்பா கிட்டே நானே பேசிக்கிறேன்" - என்றான் அவன்.
உள்ளத்தில் உற்சாகம் துள்ள சம்மதம் என்று தலை அசைத்தேன் நான்.
(தொடரும்..)